همانطور که اشاره کردیم صادرات به مجموعه ی فعالیت هایی اطلاق می شود که خارج از مرزها اتفاق می افتد و باعث ارز آوری و رونق اقتصادی کشور می شود.

صادرات از دو منظر تقسیم بندی می شود که از منظر اول شامل صادرات مستقیم و غیر مستقیم است (موضوع مورد بحث ما) و از دیدگاه دوم به 9 دسته قابل تقسیم است.

صادرات مستقیم:

صادرات مستقیم برای آن دسته از تاجرانی است که ظرفیت انجام مراحل صادرات را در کشور خود دارند مانند تحقیقات بازار، یافتن خریدار، بررسی کانال های توزیع، اماده کردن اسناد و مدارک و هزینه های مربوط به صادرات.

صادرات مستقیم به اشکال مختلفی انجام می شود:

 1-نمایندگان صادراتی: در این نوع از صادرات کسانی که محصول را خریداری می کنند خود نیز واسطه هستند و قرار است محصول را به فروش برسانند. این خریداران می توانند تولید کننده و یا توزیع کننده باشند.

2-نمایندگان فروش سیار: در این دسته شرکت نمایندگان قانونی خود را به کشورهای مختلف میفرستد و آن نمایندگان کار فروش را به صورت حضوری انجام می دهند.

3-شعبه فروش در خارج: داشتن شعبه ی فروش در کشورهای خارجی می تواند مزایایی از جمله، رصد مستقیم بازار، نیاز سنجی دقیق بازار،  فروش مستقیم و مدیریت هزینه های حمل و نقل دارد.

4-بخش صادرات در داخل کشور: مدیر فروش ب کمک دستیاران خود امور مربوط به صادرات را انجام می دهد و در مواقع لزوم به امر صادرات در خارج از کشور کمک می کند.

5- بازاریابی رایگان: این نوع از فروش کالا بیشتر مربوط به کشور های فراملیتی مانند امریکاست. در این فروش شرکتی که ظرفیت توزیع بالایی دارد برای فروش سایر محصولات که مکمل محصولات خود هستند از کانال های توزیع خود استفاده میکند. برای این کار بعضا شرکت ها به جای حق العمل از امتیاز فروش انحصاری استفاده می کنند.

صادرات غیر مستقیم:

صادرات غیر مستقیم بیشتر مناسب افرادی است که تازه به جمع صادرکنندگان اضافه شده اند و هنوز ظرفیت بالایی در امر صادرات ندارند. در این دسته الزامی برای به خدمت گرفتن کارکنان زیاد و همچنین متحمل شدن هزینه های بالا نیست. به همین دلیل ریسک کمتری متوجه این افراد است. صادرات غیر مستقیم خود به چند دسته تقسیم می شود:

1-شرکت های تجاری:

این شرکت ها یک شکل گسترده تر از تاجران صادر کننده هستند که با خریدن کالاهای مختلف از تولید کنندگان مختلف اقدام به فروش آن ها در بازارهای بین المللی می کنند. فروش از این راه مانند فروش در بازار های داخلی و درون مرزی است با یک تفاوت که در این بازارها به دلیل نداشتن کنترل بر روی بازار های خارجی از ثبات بالایی برخوردار نیست.

2- شرکت های مدیریت صادرات:

این شرکت ها در قبال دریافت وجه مشخصی که به توافق طرفین می رسد موظف می شوند کلیه مراحل مربوط به صادرات کالا را اعم از تبلیغات، تحقیقات بازار، حمل و نقل را انجام دهند تا صاحبان شرکت ها به کلی از انجام این مراحل آسوده خاطر باشند.

3- سازمان های تعاونی صادرات:

این سازمان ها موظف می شوند تمامی فعالیت های صادراتی را از جانب تولیدکنندگان متعدد انجام دهند و این بار تولیدکنندگان را از مراحل صادرات دور نگه دارند.

صادرات موقت:

این نوع صادرات همانطور که از اسم آن می توان فهمید، کالا برای منظور خاصی به خارج از کشور صادر و پس از انجام منظور مورد نظر به کشور مبدا عودت داده می شود. این نوع صادرات خود، به دو زیر مجموعه تقسیم می شود:

صادرات قطعی در حجم تجاری:

برای حجم یا جنبه تجاری داشتن تعریف مشخص و دقیقی وجود ندارد و به همین دلیل کالاهایی که طبق تشخیص گمرک به همان شکل تفکیک و بسته بندی می شوند و به فروش می رسند کالای تجاری تلقی شده. صادرات این نوع کالاها به کارت بازرگانی نیاز دارد.

صادرات قطعی غیر تجاری:

صادرات قطعی غیر تجاری نیز از طریق پست و مسافر انجام می پذیرد.

صادرات مجدد:

صادرات مجدد به معنی صادرات کالاهایی است که خود از طریق واردات به درون کشور وارد شده اند. این نوع کالا ها بدون تغییر و فرآوری مجدد، مجددا به خارج از مرزها صادر می شوند.

اگر صادرات مجدد از طریق بندرگاه ها، مناطق آزاد یا انبارهای تحت نظارت گمرک انجام بگیرد مشمول هزینه ی حقوق گمرکی نخواهد بود. همچنین کالای ترانزیتی به کالاهایی اطلاق می شود که صاحبان آن ها شناخته شده نیستند و اغلب این افراد تابعیتی جز تابعیت کشوری که کالا در آن قرار گرفته است را دارند.

در این مطلب سعی کردیم انواع صادرات و ویژگی های هر یک را به تفصیل بیان کنیم. با دانستن این نکات می توانید با توجه به ظرفیت های خود اقدام به صادرات اصولی و حرفه ای کالاهای خود کنید.